زندگی نامه فریدریش نیچه

• توسط : صادق
• در : ۱۳۹۹-۰۳-۱۹
• در : بیوگرافی افراد مشهور

فریدریش نیچه (Friedrich Nietzsche) ، فیلسوف تاثیرگذار آلمانی، به خاطر نوشته های خود در مورد خیر و شر، پایان دین در جامعه مدرن و مفهوم “انسان فوق العاده” شناخته شده است.

فریدریش نیچه که بود؟

نیچه در ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ در منطقه روکن شهر لوتسن آلمان به دنیا آمد. او در کارنامه درخشان اما نسبتا مختصر خود، بسیاری از آثار مهم فلسفی از جمله “غروب بت ها” و “چنین گفت زرتشت” را منتشر کرد. در دهه آخر زندگی خود دچار جنون شد و در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ در گذشت. نوشته های وی در مورد وجود فردی و اخلاق در تمدن معاصر، تاثیر بسیاری بر متفکران و نویسنگان قرن بیستم گذاشت.

اوایل زندگی و تحصیلات

فریدریش نیچه در ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ در روستایی کوچک در آلمان به دنیا آمد. پدر او، کارل لودویگ نیچه، واعظ لوتری بود. او هنگامی که نیچه ۴ سال داشت، درگذشت. نیچه و خواهر کوچکتر او، الیزابت، توسط مادران Fransziska بزرگ شدند.

نیچه در یک مدرسه ابتدایی خصوصی در ناومبرگ شرکت کرد و سپس در مدرسه معتبر Schulpforta تحصیلات کلاسیک را دریافت کرد. پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۸۶۴، به مدت دو ترم در دانشگاه Bonn شرکت کرد. وی به دانشگاه Leipzig منتقل شد و در آن جا به تحصیل فلسفه، ترکیبی از ادبیات، زبانشناسی و تاریخ پرداخت. وی به شدت تحت تاثیر فیلسوف آرتور شوپنهاور قرار گرفت. او در زمان اقامت در Leipzig، دوستی را با ریچارد واگنر آهنگساز آغاز کرد و کا وی را به شدت نحسین می کرد.

آموزش و نویسندگی در دهه ۱۸۷۰

در سال ۱۸۶۹، نیچه به عنوان استاد فلسفه کلاسیک در دانشگاه بازل در سوئیس، مشغول شد. در دورات استادی، نخستین کتاب های خود با نام های “تولد یا زایش تراژدی” در سال ۱۸۷۲ و “انسانی زیادی انسانی” در سال ۱۸۷۸ را منتشر کرد. او همچنین شروع به فاصله گرفتن از دانش های کلاسیک و همچنین آموزشه های شوپنهاور کرد و بیشتر به ارزش های اساسی تمدن امروزی توجه کرد.  تا این زمان دوستی او با واگنر خراب شده بود. نیچه که از بیماری عصبی رنج می برد، در سال ۱۸۷۹ از سمت خود در بازل استعفا داد.

آثار ادبی و فلسفی در دهه ۱۸۸۰

در دهه های بعد، نیچه در انزوا زندگی می کرد و وقتی در خانه مادرش در ناومبرگ نمی ماند، از سوئیس به ایتالیا یا فرانسه حرکت می کرد. به هر حال این دوره برای او به عنوان یک نویسنده و متفکر، بسیار پربار بود. یکی از مهمترین آثار وی به نام “چنین گفت زرتشت” ، در چهار جلد بین سال های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ منتشر شد. وی همچنین “فراسوی نیک و بد” در ۱۸۸۶ ، “تبارشناسی اخلاق” در ۱۸۸۷ و “غروب بت ها” در سال ۱۸۸۹ را نیز منتشر کرد.

در این آثار، نیچه نکات اصلی فلسفه خود را گسترش داد. یکی از جمله های معروف او مبنی بر اینکه “خدا مرده است” ، رد مسیحیت به عنوان یک به عنوان یک نیروی معنی دار در زندگی معاصر است.

Friedrich nietzsche

زوال عقل و سال های باقی مانده از عمر

نیچه در سال ۱۸۸۹ در حالی که در تورین ایتالیا زندگی می کرد، دچار فروپاشی شد. دهه آخر عمر وی در وضعیت ناتوانی ذهنی سپری شد. دلیل جنون وی هنوز ناشناخته است اگرچه مورخان آن را به علت های مختلفی از جمله سلفیس، بیماری مغزی ارثی، تومور و استفاده بیش از حد از دارو های آرامش بخش نسبت داده اند. پس از اقامت در یک تیمارستان، وی توسط مادر و خواهرش در ناومبرگ مراقبت می شد. وی در ۲۵ اوت ۱۹۰۰ در ویمار درگذشت.

میراث و تاثیرات

از فریدریش نیچه به عنوان فردی بسیار تاثیرگذار در فلسفه، الهیات و هنر قرن بیستم یاد می شود. عقاید وی در مورد وجود فردی، اخلاق و معنای وجود، به تفکر فیلسوفان مارتین هایدگر، ژاک دریدا و میشل فوکو، کارل یونگ و زیگموند فروید، دو چهره اصلی روانپزشکی و نویسندگانی چون آلبرت کامو، ژان پل سارتر، توماس مان و هرمان هسه کمک کرد.

در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، نازی ها از برخی جنبه های عقاید نیچه به عنوان توجیهی برای فعالیت های خود استفاده می کردند. این انتخاب و استفاده گمراه کننده از آثار او، باعث شده تا شهرت وی برای مخاطبان آینده کم رنگ شود.