۵ راه برای کمک به کودکان در تمرکز حواس

• توسط : صادق
• در : ۱۴۰۰-۰۶-۰۹
• در : سلامت کودکان

پیشرفت تکنولوژی و آمدن ابزار ها و وسایل مختلف سرگرمی مانند گوشی های همراه، تلویزیون و خیلی موارد دیگر، نوجوان ها و کودکان زیادی را به سمت خود جذب کرده است و همین می تواند باعث بسیاری از مشکلات از جمله حواس پرتی آنان باشد.

کریستوفر ویلارد، روان درمانگر و نویسنده کتاب “بزرگ شدن ذهن” می گوید: “تعامل با صفحه نمایش به معنای زمان کمتر است که ما بر خود تمرکز کنیم و آنچه در جهان اطراف ما اتفاق می افتد.”

یلارد می افزاید که خود صفحه نمایش (تلویزیون، گوشی، کامپیوتر) مسئله ای نیست، اما وقتی بچه ها بیش از حد از آنها استفاده می کنند “آنها احساسات واقعی خود، یک روز زیبا، یا آنچه معلم می گوید، یا امکان برقراری ارتباط با همسالان را از دست می دهند.”

گلوریا شپارد، مربی ذهن آگاهی می گوید ، علاوه بر حواس پرتی های بیرونی، سال های زمانی است که مغز به طور طبیعی شلوغ تر می شود. شپرد می گوید: “در حالی که در دوران کودکی آنها تمایل بیشتری به زمان حال دارند، وقتی بچه ها به این فاصله می رسند، مغز آنها بیشتر شبیه مغز بزرگسالان می شود و بیشتر در ذهن خود گرفتار می شوند.”

خبر خوب: ذهن آگاهی می تواند به نوجوانان کمک کند تا با این تغییرات کنار بیایند و در محیط اطراف خود حرکت کنند. ویلارد می گوید: “با آموزش به آنها برای کاهش سرعت، ذهن آگاهی به کودکان کمک می کند تا به طور مثبت از خود، آگاهی بیشتری داشته باشند، بنابراین آنها بیشتر از خود آگاه هستند تا خودآگاه و می توانند در مورد تأثیر خود بر دیگران از طریق تصمیماتی که آنها می گیرند، فکر کنند.“

۱ – خودتان را الگو قرار دهید

بدون شک بزرگسالان متهم هستند که گرفتار حواس پرتی مشابه کودکان خود شده اند. ویلارد می گوید بهترین راه برای یادگیری حواس پرتی این است که خودتان آن را تمرین کنید. او می گوید: “هرچه بیشتر بتوانیم از حضور در هنگام شام در تلفن های خود اجتناب کنیم یا با تنفس در هنگام استرس در بدن خود باقی بمانیم، یا توجه نسبی به فرزندان خود نشان دهیم، آنها بیشتر رفتار مشابهی را الگو قرار می دهند.”

ویلارد به جای این که به آنها بگوید چه کار نکنند، تشویق می کند که در مورد کاری که می خواهید انجام دهند صادق باشید. به جای گفتن “تلفن خود را کنار بگذار” بگو “من تلفن خود را زمین می گذارم”. بیایید بیرون برویم و شکار گنج انجام دهیم، یا در پیاده رو گچ بکشیم یا در پارک بازی کنیم. “

۲ – بر تنفس تمرکز کنید

بازدم های طولانی باعث ایجاد سیستم عصبی پاراسمپاتیک می شود که وظیفه آرامش ما را بر عهده دارد. شپرد توصیه می کند به نوجوانان توضیح دهید که مغز آنها به طور طبیعی به تنفس آنها پاسخ می دهد – بنابراین تنفس در واقع راهی برای “هک” مغز شما است!

به عنوان مثال، اگر آنها احساس آشفتگی می کنند، از آنها بخواهید یک تمرین ساده انجام دهند: ۵ بار پشت سر هم نفس خود را بیرون دهید. سپس از آنها بخواهید به احساس خود توجه کنند. شپرد می گوید: “بیشتر احساس آرامش می کنند.” “آنها ممکن است از سطح استرس ۷ در مقیاس ۱ تا ۱۰ به ۵ برسند، که بیشتر قابل کنترل به نظر می رسد.”

روش دیگر تمرین یک ساختار تنفسی شمارش شده است: ۴ بار نفس بکشید، آن را ۴ بار نگه دارید، سپس ۴ بار بیرون دهید. “مزیت تنفس شمارش شده این است که به ذهن کمک می کند تا با شمارش کار کند که می تواند با کمی کارکردن ذهن آنها را از افکار مداوم که در آن گیر کرده اند دور کند.”

تمرین تکنیک های تنفس را می توان قبل از انجام تکالیف، آزمایش ها یا اجراهایی مانند بازی ها و رسیتال ها انجام داد.

ویلارد می گوید یکی دیگر از تاکتیک های تنفس این است که از طریق بینی نفس بکشید مثل اینکه به آرامی یک فنجان شکلات داغ را بویید و سپس هوا را از طریق دهان خود بیرون دهید انگار که به آرامی آن را خنک می کنید. او می گوید: “این راهی برای آموزش تنفس عمیق به بچه ها است بدون اینکه آن را اینگونه صدا بزنیم.”

۳ – روی حواس آن ها کار کنید

ویلارد می گوید: زمانهای قبل از انجام تکالیف، شام یا زمان خواب زمانهای خوبی برای تماس با حواس و فرار از افکار شلوغ است. او پیشنهاد می کند از فرزندتان بخواهید تعداد صداهایی را که در یک دقیقه متوجه می شود بشمارد یا از آنها بخواهید از پنجره به بیرون نگاه کنند و سایه های مختلف سبز رنگی را که می بینند نشان دهند. قدم گذاشتن بیرون برای مشاهده بوی آنها نیز می تواند مؤثر باشد.

شپرد می گوید آگاهی از بدن نیز می تواند مفید باشد. یک تمرین مؤثر که او پیشنهاد می کند این است که به دو نفر خود بگوئید که متوجه احساس پا، سپس پاها، بازوها و بقیه بدن خود شوند. هنگامی که آنها با انجام این کار راحت می شوند، از آنها بخواهید که هنگام دم، پاهای خود را سفت کنند و هنگام بازدم آنها را آرام کنند.

۴ – ابراز قدردانی کنید

ویلارد می گوید: توقف اندیشیدن به چیزهای خوب زندگی و یادگیری قدردانی از آنها با توجه به ذهن مرتبط است.

زمان خوبی برای تمرین قدردانی هنگام شام است. هر فرد روی میز می تواند چند مورد را که از آنها سپاسگزار است در طول روز اتفاق افتاده است یا چند نفر را که در زندگی شان سپاسگزار هستند به اشتراک بگذارد. راه دیگر برای شروع گفتگو این است که از بین خود بپرسید آیا در طول روز اتفاق جالب یا مثبتی رخ داده است یا متوجه چیز زیبا یا الهام بخشی شده اند.

ویلارد می گوید: “وادار کردن آنها به تفکر در سنین پایین، این ویژگی درون گرایانه و بازتابی را ایجاد می کند که ما می خواهیم فرزندانمان با افزایش سن از آن برخوردار شوند، تا خود منعکس کننده و کمتر تکانشی باشند.”

۵ – توضیح دهید که چه اتفاقی برای آن ها می افتد

شپرد با بسیاری از نوجوانانی کار می کند که به دلیل استرس یا مشکل در تمرکز به سراغ او می آیند. او می گوید: “تقریباً همه آنها معتقدند که مشکلی در آنها وجود دارد.” او متوجه می شود که گفتن کمی از آنها در مورد مغز و تغییرات ایجاد شده در دوران نوجوانی به رفع نگرانی های آنها کمک می کند.

“من توضیح می دهم که مغز آنها در طول این دو سال شبیه بدن آنهاست به این معنا که بسیار رشد می کند. ممکن است بگویم: “اگر دونده هستید و زمان شما کمی کاهش می یابد، به این دلیل است که عادت کرده اید که پاها بلندتر می شوند. در مورد مغز هم همینطور. ممکن است جادویی را تجربه کنید که مغز شما در حال تغییر است.”

او می افزاید که دانستن اینکه این تغییرات موقتی است به اکثر دانش آموزان کمک می کند تا کمتر از کنترل خارج شوند.

سالهای نوجوانی می تواند برای کودکان بسیار زیاد باشد. تغییرات زیادی در داخل و خارج اتفاق می افتد. شپرد توضیح می دهد: “این زمانی است که بسیاری از بچه ها استرس و اضطراب بیشتری را تجربه می کنند زیرا ذهن آنها مشغول تر است و احساس حضور آنها کمتر است.” اما تشویق نوجوانان و نوجوانان برای تمرین تمرکز حواس در حالی که بیشتر درباره خود و جهان پیرامون خود می آموزند می تواند همه چیز را تغییر دهد.