زندگینامه ویلیام شکسپیر

• توسط : صادق
• در : ۱۳۹۹-۱۰-۱۳
• در : بیوگرافی شعرا و دانشمندان

ویلیام شکسپیر ، که اغلب او را شاعر ملی انگلستان می نامند، بزرگترین نمایشنامه نویس تمام ادوار شناخته می شود. آثار او در سراسر جهان طرافداران خود را دارد، اما زندگی شخصی او در هاله ای از ابهام است.

ویلیام شکسپیر که بود؟

ویلیام شکسپیر، شاعر، نمایشنامه نویس و بازیگر انگلیسی دوره رنسانس بوده است. وی تقریبا از سال ۱۵۹۴ به بعد یکی از اعضای مهم شرکت بازیکنان تئاتر King’s Men بود.

نوشته ای او که در سرتاسر جهان شناخته شده هستند، طیف وسیعی از احساسات و درگیری های انسانی را به تصویر می کشد و بیش از ۴۰۰ سال است که ستوده می شوند. اما با این وجود، اطلاعات دقیقی از زندگی شخصی وی وجود ندارد.

دو منبع اصلی برای شرح حال زندگی او وجود دارد، یکی کار های اوست که شامل نمایشنامه ها، شعر ها و غزل ها می شود و دیگری اسناد رسمی مانند سوابق کلیسا و دادگاه. با این حال، این ها فقط طرح های مختصری از وقایع خاص زندگی او را ارائه می دهند و اطلاعات کمی در مورد خود او وجود دارد.

ویلیام شکسپیر در چه تاریخی متولد شد؟

هیچ تاریخ دقیقی از زمان تولد شکسپیر وجود ندارد، اما گزارشات یک کلیسای قدیمی نشان می دهد که ویلیام شکسپیر در ۲۶ آوریل ۱۵۶۴ در کلیسای Holy Trinity در Stratford-upon-Avon غسل تعمید داده شده است. از این رو، اعتقاد بر این است که وی در ۲۳ آوریل ۱۵۶۴ یا در نزدیکی های آن متولد شده است و این تاریخی است که مورخان برای روز تولد شکسپیر تصدیق می کنند.

خانواده

شکسپیر سومین فرزند جان شکسپیر، تاجر چرم و مادرش مری آردن بود. وی دو خواهر بزرگتر به نام های جوآن و جودیت و سه برادر کوچکتر به نام های گیلبرت، ریچارد و ادموند داشت.

پیش از تولد شکسپیر، پدرش یک بازرگان موفق شد و سمت های رسمی به عنوان مالک و دادسرا را برعهده داشت. با این حال، سوابق نسان می دهد که ثروت جان در اواخر دهه ۱۵۷۰ کاهش یافته است.

کودکی و آموزش

سوابق کمی از دوران کودکی شکسپیر وجود دارد و در مورد تحصیلاتش تقریبا هیچ گزارشی وجود ندارد. دانشمندان تصور می کنند که وی احتمالا در مدرسه King’s New در استراتفورد، که خواندن، نوشتن و کلاسیک را آموزش می داد، تحصیل کرده است.

شکسپیر چون فرزند یک مقام دولتی بود، بدون شک واجد شرایط تحصیل رایگان بود، اما این عدم اطمینان در مورد تحصیلات وی باعت شده است برخی در مورد اصالت کار های او و همچنین در مورد وجود داشتن خود شکسپیر، شک کنند.

همسر و فرزندان

شکسپیر در ۲۸ نوامبر ۱۵۸۲ در ورکستر واقع در استان کانتربری، با آن هاتاوی ازدواج کرده است. هاتاوی اهل Shottery، دهکده ای کوچک در یک مایلی غرب استراتفورد، بود. در آن زمان شکسپیر ۱۸ ساله و هاتاوی ۲۶ ساله بود که ظاهرا هاتاوی باردار بوده است.

اولین فرزند آن ها، دختری به نام سوزانا بود که در ۲۶ می ۱۵۸۳ به دنیا آمد. دو سال بعد، در ۲ فوریه ۱۵۸۵، دو قلو های همنت و جودیت به دنیا آمدند. بعدا هامنت در ۱۱ سالگی به دلایل نامعلوم درگذشت.

سال هایی که هیچ اطلاعاتی از شکسپیر وجود ندارد

بعد از متولد شدن دو قلو ها، به مدت ۷ سال هیچ اطلاعاتی در مورد شکسپیر ثبت نشده است. مورخان این دوره را “سال های از دست رفته” می نامند و گمانه زنی های گسترده ای در مورد آنچه او در این دوره انجام داده است، وجود دارد.

به طور کلی اعتقاد بر این است که او در اواسط تا اواخر دهه ۱۵۸۰ وارد لندن شده است و ممکن است در برخی از تئاتر های زیبای لندن به عنوان نگهبان اسب کار کرده باشد، سناریویی که قرن ها بعد توسط بازیگران و نمایش نامه نویسان بی شمار در هالیوود و برادوی به روز شد.

کمپانی King’s Men

در اوایل دهه ۱۹۵۰، اسناد نشان می دهد که شکسپیر یک شریک مدیر در Lord Chamberlin’s Men بوده است. این شرکت یک شرکت بازیگری در لندن است که شکسپیر در بیشتر دوران حرفه ای خود با آن ارتباط داشت.

این کمپانی که مهمترنی گروه در زمان خود محسوب می شد، پس از تاجگذاری پادشاه جیمز اول در سال ۱۶۰۳، نام خود را به King’s Men تغییر داد. این شکرت از همه لحاظ محبوب بود. سوابق نشان می دهد که شکسپیر آثاری را منتشر کرده و به عنوان ادبیات عامه پسند فروخته است.

اگرچه فرهنگ تئاتر در قرن شانزدهم انگلستان مورد توجه افراد عالی رتبه قرار نمی گرفت، اما برخی از اشراف از حامیان خوب هنر های نمایشی و دوستان بازیگران بودند.

بازیگری و نمایش نامه نویسی

تا سال ۱۵۹۲ شواهدی وجود دارد که شکسپیر به عنوان بازیگر و نمایش نامه نویس در لندن امرار معاش می کرده و احتمالا چندین نمایش نامه نوشته است.

نسخه ۲۰ سپتامبر سال ۱۵۹۲ نشریه Stationers (یک نشریه صنفی)، شامل مقاله ای از رابرت گرین، نمایشنامه نویس لندنی است که به شکسپیر می تازد و او را نقد می کند.

مورخان در تفسیر این انتقاد اختلاف نظر دارند، اما اکثر آن ها اتفاق نظر دارند که این انتقاد گرین بود که باعث شد شکسپیر به درجات بالاتر پیشرفت کند. او تلاش کرد تا با نمای شنامه نویسان شناخته شده و تحصیل کرده تری مانند کریستوفر مارلو، توماس ناشه یا خود گرین مطابقت داشته باشد.

در اوایل کار خود، شکسپیر توانست توجه هنری ریوتسلی، ارل ساوتهمپتون را به خود جلب کند و اولین و دومین شعر های منتشر شده خود را به او اختصاص دهد: مجموعه شعر “ونوس و آدونیس” (۱۵۹۳) و شعر “تجاوز به لوکرس”(۱۵۹۴).

تا سال ۱۵۹۷، شکسپیر قبلا ۱۵ اثر از ۳۷ نمایس نامه خود را نوشته بود. سوابق مدنی نشان می دهد که وی در این زمان دومین خانه بزرگ در استراتفورد به نام New House را برای خانواده خود خریده است.

مسافرت از استراتفورد به لندن با اسب حدود ۴ روز طول می کشد. بنابراین اعتقاد بر این است که شکسپیر بیشتر وقت خود را در شهر با نوشتن و بازیگری می گذراند و سالانه یک بار در طی یک دوره ۴۰ روزه، هنگامی که تئاتر تعطیل بود، به خانه می آمد.

تئاتر Globe

تا سال ۱۵۹۹، ویلیام شکسپیر و شرکای تجاری وی تئاتر خود را در کرانه جنوبی رودخانه تایمز ساختند و نام آن را Globe گذاشتند.

در سال ۱۶۰۵، اجاره املاک و مستغلات در نزدیکی استراتفورد را به قیمت ۴۴۰ پوند خریداری کرد که ارزش آن دو برابر شد و سالانه ۶۰ پوند برای وی درآمد داشت. این باعث شد که او یک کارآفرین و همچنین یک هنرمند باشد و مورخان معتقدند که این سرمایه گذاری ها به او فرصت داده تا نمایش نامه های خود را بدون وقفه بنویسد.

سبک نویسندگی ویلیام شکسپیر

نمایشنامه های اولیه شکسپیر به سبک متعارف آن دوران، با استعاره های مفصل و و عبارات بلاغی نگاشته شده اند که همیشه با طرح داستان یا شخصیت های داستان همسو نبوده اند.

با این حال، شکسپیر بسیار مبتکر بود، سبک سنتی را با اهداف خود سازگار کرد و جریان آزادتری از کلمات ایجاد کرد.

شکسپیر فقط با درجات کمی از تنوع، برای ساختن نمایشنامه های خود از الگویی متریک متشکل از خطوط پنتامتر یا بیت خالی استفاده کرده است. در عین حال، در تمام نمایش نامه ها قسمت هایی وجود دارد که از این موضوع منحرف شده و از قالب های شعر یا نثر استفاده می کنند.

نمایش نامه های ویلیام شکسپیر

در حالی که تعیین دقیق وقایع نگاری نمایشنامه های شکسپیر دشوار است، اما طی دو دهه، از حدود ۱۵۹۰ تا ۱۶۱۳، وی در مجموع حدود ۳۷ نمایش نامه نوشته که حول چندین مضمون اصلی می چرخد: تاریخ، تراژدی، کمدی و تراژیک.

آثار اولیه: تاریخ و کمدی

به استثنای داستان عاشقانه و غم انگیز “رومئو و ژولیت”، اولین نمایش نامه های شکسپیر بیشتر تاریخی بودند. هنری ششم (قسمت های اول، دوم و سوم)، ریچارد دوم و هنری پنجم نتایج مخرب حاکمان ضعیف یا فاسد را دراماتیک می کنند.

جولیوس سزار تحولاتی را در سیاست های روم به تصویر می کشد که ممکن است در دوره ای بین حاکم سالخورده انگلستان، ملکه الیزابت اول، که هیچ وارث قانونی نداشته است، در بین بینندگان طنین انداز شده است. بنابراین پتانسیل جنگ های قدرت در آینده را ایجاد می کند.

همچنین شکسپیر در دوره اولیه خود کمدی های زیادی نوشت: “رؤیای شب نیمه تابستان”، “تاجر ونیزی”، “هیاهوی بسیار برای هیچ” و “شب دوازدهم” که در آن ها شوخ طبعی و بازی با کلمات به وفور دیده می شوند.

از دیگر نمایش نامه های قبل از سال ۱۶۰۰ می توان به “تیتوس اندرونیکوس”، “کمدی اشتباهات”، “دو نجیب زاده ورونایی”، “رام کردن زن سرکش”، “درد بیهوده عشق”، “زندگی و مرگ کینگ جان”، “همسران خوش ویندزور” و “هنری پنجم” اشاره کرد.

آثار بعد از سال ۱۶۰۰: تراژدی ها

در دوره بعد، شکسپیر تراژدی های “هملت”، “اتلو”، “پادشاه لیر” و “مکبث” را نوشت. در این نمایش نامه ها، شخصیت های شکسپیر برداشته ای زنده از خلق و خوی انسان را ارائه می کنند که بی انتها و جهانی هستند.

احتمالا شناخته شده ترین این نمایش نامه ها “هملت” است که به بررسی خیانت، قصاص، زنای با محارم و شکست اخلاقی می پردازد. این ناکامی های اخلاقی غالبا پیچ و خم توطئه های شکسپیر را برانگیخته و قهرمان و کسانی که دوست دارد را از بین می برد.

در دوره آخر، شکسپیر چندین اثر تراژدی-کمدی نوشت. از این جمله می توان به “حکایت زمستان”، “سیمبلین” و “طوفان” اشاره کرد. اگر چه لحن آن ها از سایر کمدی ها سنگین تر است، اما آن ها تراژدی های شاه لیر یا مکبث نیستند زیرا با آشتی و بخشش پایان می یابند.

از دیگر نمایشنامه های این دوره می توان به “نیک آن باشد که انجامش نکوست”، “قیاس برای قیاس”، “تیمون آتنی”، “کوریولانوس”، “پریکلس” و “هنری سوم” اشاره کرد.

زمان مرگ ویلیام شکسپیر

عقیده رایج این است که شکسپیر در ۵۲ سالگی، ۲۳ آوریل ۱۶۱۶ درگذشته است، اما برخی محققان معتقدند این یک افسانه است. سوابق کلیسا نشان می دهد که وی در ۲۵ آوریل ۱۶۱۶ در کلیسای Trinity به خاک سپرده شده است.

علت دقیق مرگ ویلیام شکسپیر ناشناخته است، گرچه بسیاری بر این باورند که وی به دنبال یک بیماری کوتاه درگذشته است.

وی در وصیت نامه خود، عمده داراییش را به دختر بزرگ خود، Susanna بخشید. اگرچه همسرش می توانست یک سوم دارایی هایش را به ارث ببرد، اما به نظر می رسد چیز کمی را به ارث بده است. این موجب شده است تا برخی عقیده داشته باشند روابط میان شکسپیر و همسرش Anne خیلی خوب نبوده است. اما شواهد کمی دال بر این موضوع وجود دارد.

میراث ادبی

آنچه به نظر درست می رسد این است که شکسپیر مردی قابل احترام از نظر هنر های نمایشی بود که در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم نمایش نامه نوشت و در برخی از آن ها بازی کرد. اما شهرت وی به عنوان یک نبوغ نمایشی تا قرن نوزدهم شناخته نشد.

با شروع دوره رمانتیک در اوایل دهه ۱۸۰۰ و ادامه دوره ویکتوریا، تحسین و احترام برای شکسپیر و کار او به اوج خود رسید. در قرن بیستم، جنبش های جدید در زمینه بورس تحصیلی، آثار وی را دوباره کشف و به تصویب رسانده اند.

امروزه نمایش نامه های وی بسیار محبوب هستند و به طور مداوم در نمایش هایی با زمینه های متفاوت فرهنگی و سیاسی مورد مطالعه و تفسیر قرار می گیرند. نبوغ توطئه ها و شخصیت های شکسپیر این است که انسان های واقعی را در طیف وسیعی از احساسات و درگیری ها نشان می دهد که ریشه آن ها از انگلیس دوران الیزابت فراتر بود.