زندگی نامه گالیلئو گالیله

• توسط : صادق
• در : ۱۳۹۹-۱۰-۱۶
• در : بیوگرافی شعرا و دانشمندان

گالیلئو گالیله دانشمند و مخترع ایتالیایی بود که در علوم فیزیک، نجوم، ریاضیات و فلسفه علم تبحر داشت. از گالیله بیشتر به خاطر ساخت تلسکوپ و همچنین محاکمه در کلیسا به دلیل باور داشتن به چرخش زمین به دور خورشید یاد می شود.

گالیله که بود؟

گالیله ستاره شناس، ریاضیدان، فیزیکدان، فیلسوف و پروفسوری ایتالیایی بود که مشاهدات پیشگامانه طبیعت را با پیامد های طولانی مدت برای مطالعه فیزیک انجام داد.

وی همچنین یک تلسکوپ ساخت و از نظریه کوپرنیک دفاع کرد که از منظومه شمسی خورشید محور پشتیبانی می کرد. گالیله به دلیل اعتقادات خود، دو بار توسط کلیسا متهم به بدعت شد و تعدادی کتاب درباره دیدگاه های خود نوشت.

اوایل زندگی

گالیلئو گالیه در ۱۵ فوریه ۱۵۶۴ در پیزا در دوش فلورانس ایتالیا متولد شد.

بیشتر بخوانید : فرق دنباله دار با شهاب سنگ و سیارک ها

گالیله فرزند ارشد وینچنزو گالیله، موسیقی دان مشهور و نظریه پرداز موسیقی و جولیا آماناتی به دنیا آمد. در سال ۱۵۷۴، خانواده او به فلورانس نقل مکان کردند. جایی که گالیله تحصیلات رسمی خود را در صومعه کمالدوسی در والومبروزا آغاز کرد.

تحصیلات

در سال ۱۵۸۳، گالیله برای تحصیل در رشته پزشکی وارد دانشگاه پیزا شد. او که فردی باهوش بود، خیلی زود شیفته بسیاری از موضوعات به ویژه ریاضیات و فیزیک شد.

هنگامی که در پیزا بود، گالیله در معرض دید ارسطویی نسبت به جهان قرار گرفت. در آن زمان تنها مقام علمی برجسته بود که توسط کلیسای کاتولیک روم تحریم شد.

در ابتدا، گالیله مانند هر روشنفکر دیگری در زمان خود از این ظنر حمایت می کرد و در شرف استاد دانشگاه شدن بود. با این حال، به دلیل مشکلات مالی، گالیله دانشگاه را قبل از گرفتن مدرک، ترک کرد.

زندگی به عنوان پروفسور

گالیلئو گالیله پس از ترک دانشگاه به تحصیل ریاضیات ادامه داد و با موقعیت های جزئی آموزش از خود حمایت کرد.

در این مدت او مطالعه دو دهه ای خود درباره حرکت اشیاء را آغاز کرد که منجر به منتشر شدن کتاب “تعادل کوچک” یا (Little Balance) شد و اصول توزین مقادیر کم را توصیف کرد که باعث شهرت وی شد. این امر باعث شد تا وی در سال ۱۵۸۹ در دانشگاه پیزا یه مقام مدرسی برسد.

بیشتر بخوانید : گوگل ارث چگونه کار می کند؟

در آنجا، گالیله آزمایشات افسانه ای خود را با اشیاء در حال سقوط انجام داد و نسخه خطی یادداشت های خود به نام Du Motu (در حرکت) را تولید کرد و این یعنی دور شدن از دیدگاه های ارسطویی درباره حرکت و سقوط اشیاء. گالیله نسبت به کار خود افتخار می کرد و انتقادات شدید وی از ارسطو، وی را در میان همکارانش منزوی ساخت. در سال ۱۵۹۲ قرارداد وی با دانگشاه پیزا تمدید نشد.

گالیله به سرعت موقعیت جدیدی در دانشگاه پادوآ یافت و به تدریس هندسه، مکانیک و نجوم پرداخت. پدرش در سال ۱۵۹۱ درگذشت و مراقبت از برادر کوچکتر بر عهده گالیله بود.

وی در طول مدت ۱۸ سال خدمت در پادوا، سخنرانی های سرگرم کننده ای داشت و بسیاری از شاگردان را به خود جذب و شهرت و احساس رسالت خود را بیشتر می کرد.

گالیلئو گالیله

خانواده

در سال ۱۶۰۰، گالیله با مارینا گامبا، یک زن ونیزی آشنا شد که برای او سه فرزند خارج از ازدواج به دنیا آورد. دو دختر به نام ویرجینیا و لیویا و یک پسر به نام وینچنزو. او احتمالا به دلیل نگرانی های مالی و ترس از اینکه فرزندان نامشروعش موقعیت اجتماعی او را خراب کنند، هرگز با ماریا ازدواج نکرد.

گالیله نگران بود تا دخترانش در آینده نتوانند ازدواج خوبی داشته باشند. به همین دلیل، آن ها را مجبور به ورود به صومعه کرد. در سال ۱۶۱۶، در صومعه سن ماتئو، آن دو خواهد راهبه شدند و ویرچینیا نام خود را به ماریا سلست و لیویا نام خود را به خواهر آرکانژلا تغییر داد. ماریا سلست تا زمان مرگش از طریق نامه با پدرش در ارتباط بود و از او حمایت می کرد.

هیچ نامه ای از طرف آرکانژلا باقی نمانده است. همچنین تولد پسرش سرانجام مشروعیت یافت و او تبدیل به یک نوازنده موفق شد.

تلسکوپ

در جولای ۱۶۰۹، گالیله در مورد یک تلسکوپ ساده که توسط سازنندگان عینک هلندی ساخته شده بود، اطلاعاتی را دریافت کرد و خیلی زود یکی از نمونه های خود را ساخت. در ماه اوت، او آن را به برخی از بازرگانان ونیزی نشان داد که آن را برای ناوبری و ردیابی کشتی ها مناسب می دیدند. بازرگانان برای ساخت چند عدد از آن، گالیله را استخدام کردند.

جاه طلبی گالیله او را وادار به ادامه کار کرد و در پاییز ۱۶۰۹ تصمیم سرنوشت ساز خود را گرفت تا تلسکوپ خود را به سمت آسمان بچرخاند. وی با استفاده از تلسکوپ خود ماه را مشاهده کرد و فهمید که ناهید دارای دوره تحول یا فاز مشابه ماه دارد و نتیجه گرفت که آن ها به دور خورشید می چرخند و این آموزه ارسطویی که زمین مرکز جهان است را رد می کند.

وی همچنین کشف کرد که مشتری قمر هایی گردان دارد که به دور سیاره زمین نمی چرخند. در سال ۱۶۱۳، وی مشاهدات خود را در مورد لکه های خورشیدی منتشر کرد که آموزه های ارسطویی درباره بی نقص بودن خورشید را رد می کرد.

کتاب ها

گالیلئو گالیله در طول زندگی خود چندین کتاب منتشر کرد، از جمله:

بیشتر بخوانید : کیهان شناسی و رونمایی از داستان جهان

کتاب The Operations of the Geometrical and Military Compass (1604) که مهارت های گالیله را با آزمایشات و کاربرد های عملی فن آوری نشان داد.

کتاب The Starry Messenger (1610)، کتابچه ای کوچک که اکتشافات گالیله در مورد کروی بودن و ناهموار بودن سطح ماه را نشان می دهد.

کتاب Discourse on Bodies in Water (1612)، توضیح ارسطویی در مورد اینکه چرا اجسام در آب شناور هستند را رد کرد و گفت که این به دلیل شکل صاف آن ها نبوده، بلکه به خاطر وزن جسم نسبت به آبی است که جابجا شده است.

کتاب Dialogue Concerning the Two Chief World Systems (1632) این کتاب در واقع نسخه مکتوب بحث بین سه نفر است. یکی درباره نظریه کوپرنیک در مورد جهان، یکی علیه آن و دیگری بی طرفانه استدلال و بحث می کنند. اگرچه گالیله ادعا کرد که گفتگو بی طرفانه است، اما به وضوح اینطور نبود. طرفدار اعتقاد ارسطویی به عنوان ساده لوح معرفی می شود و درگیر بحث های خودش می شود.

کتاب Two New Sciences (1638)، خلاصه ای از کار های زندگی گالیله در مورد علم حرکت و قدرت مواد.

گالیلئو گالیله چه چیزی را کشف کرد؟

گالیله علاوه بر ساخت تلسکوپ و اکتشافات زیاد در زمینه ریاضیات و علم، در سال ۱۶۰۴ یک تعادل هیدرواستاتیکی برای اندازه گیری اجسام کوچک ساخت.

در همان سال، وی همچنین نظریه های خود را در مورد حرکت و سقوط اجسام توصیف کرد و قانون جهانی شتاب را تدوین کرد که همه اجسام جهان از آن پیروی می کنند. وی همچنین نوعی دماسنج ساده را ابداع کرد.

گالیلئو گالیله

گالیله و کلیسا

در سال ۱۶۱۳، گالیله نامه ای به دانشجویی نوشت و توضیح داد که نظریه کوپرنیک با متن کتاب مقدس مغایرت ندارد و بیان داشت که کتاب مقدس از منظر زمینی نوشته شده و به این معنی است که علم دیدگاه متفاوت و دقیق تری را ارائه می دهد.

این نامه علنی شد و مشاوران تفتیش عقاید کلیسا نظریه کوپرنیک را بدعت آمیز اعلام کردند. در سال ۱۶۱۶، به گالیله دستور داده شد تا نظریه کوپرنیک را به هیچ وجه نگه ندارد، تعلیم ندهد و از آن دفاع نکند. گالیله هفت سال از این دستور اطاعت کرد، بخشی برای آسان کردن زندگی و بخشی دیگر به دلیل اینکه او یک کاتولیک فداکار بود.

در سال ۱۶۲۳، دوست گالیله، کاردینال مارفئو باربرینی، به عنوان پاپ اوربان هشتم انتخاب شد. وی به گالیله اجازه داد تا کار خود را در زمینه نجوم ادامه دهد و حتی وی را به انتشار آن تشویق کرد، البته به شرطی که عینی باشد و از نظریه کوپرنیک طرفداری نکند. این باعث شد تا گالیله کتاب Two Chief World Systems را منتشر کند که طرفدار این نظریه است.

واکنش کلیسا سریع بود و گالیله به روم فراخوانده شد. مراحل دادرسی تفتیش عقاید گالیله از سپتامبر ۱۶۳۲ تا جولای ۱۶۳۳ ادامه داشت. در بیشتر این مدت با گالیله با احترام رفتار می شد و هرگز زندانی نشد.

با این حال، در آخرین تلاش برای شکستن وی، او را تهدید به شکنجه کردند و او سرانجام اعتراف کرد که از نظریه کوپرنیک حمایت کرده است. وی به بدعت محکوم شد و سال های باقی مانده را در حبس خانگی گذراند.

در حالی که در حبس خانگی بود، گالیله دو کتاب دیگر نوشت که در سال ۱۶۳۸ در هلند منتشر شد. در این زمان، گالیله نابینا شده بود و از نظر سلامتی ضعیف یود.

با گذشت زمان، کلیسا نتوانست حقیقت علم را انکار کند. در سال ۱۷۵۸ ممنوعیت اکثر آثاری که از نظریه کوپرنیک حمایت می کردند، لغو شد. در سال ۱۸۳۵ واتیکان مخالفت خود را با هلیوسنتریسم قطع کرد.

در قرن بیستم، چندین پاپ به کار بزرگ گالیله اعتراف کردند و در سال ۱۹۹۲، پاپ ژان پل دوم از نحوه رسیدگی به ماجرای گالیله ابراز تأسف کرد.

درگذشت

گالیلئو گالیله در ۸ ژوئیه ۱۶۴۲ در Arcetri، نزدیک فلورانس، ایتالیا، از دنیا رفت.

سهم گالیله در درک ما از جهان نه تنها به دلیل اکتشافات وی، بلکه برای روش هایی که او توسعه داده و استفاده از ریاضیات برای اثبات آن ها قابل توجه بوده است. وی نقش عمده ای در انقلاب علمی داشت و لقب “پدر علم مدرن” را کسب کرده است.